In teken van 10 jaar nieuw Fries Museum was het Fries Museum op zoek naar persoonlijke museumverhalen. Bijzondere ontmoetingen, grappige anekdotes of inspirerende momenten: alles was welkom. We ontvingen veel mooie verhalen. Hieronder worden een aantal uitgelicht.
eerste date - jan, leeuwarden
Op zondag 1 november 2020, 1 dag voor een nieuwe corona lockdown heb ik een tinderdate met Hanne. Wij zijn de week ervoor gematcht op Tinder en wij vonden het een leuk idee om bij jullie onze eerste date te hebben. Voor het Fries museum, midden op het zaailand, staat Hanne in een knalgele jas waaraan ik haar meteen herken. Ik loop naar haar toe en wij geven elkaar een dikke knuffel.
Daarna lopen wij het Fries museum binnen en gaan wij gestaag door de mooie exposities, maar eerlijk gezegd waren wij vooral heel veel aan het kletsen en lachen en voelde het alsof wij elkaar al jaren kenden. Uiteindelijk hebben wij uren in het museum doorgebracht op het meest trage tempo, maar wij genoten van elke minuut. Eenmaal buiten hebben wij nog een blokje door Leeuwarden gewandeld om uiteindelijk weer terug te komen bij onze fietsen die voor het Fries museum stonden. Daar sta ik op het punt om afscheid te nemen van Hanne wanneer zij mij verrast met een hartstochtelijke kus. De week daarop hebben wij onze tweede date en daarna een derde en de rest is geschiedenis. Op dit moment wonen wij samen en plannen wij onze verdere toekomst, maar wij vergeten nooit die 1e date bij het museum. Daarom hebben wij onze start van de relatie ook maar bepaald op 1 november 2020. Omdat wij het toen ook al ergens wisten dat het goed zat tussen ons. Dus dank jullie wel voor het mede mogelijk maken van onze 1e date en het aan de basis staan van onze relatie!
ontroering en emotie - lieuwe, oosterwolde
Als kind voelde ik altijd veel spanning wanneer ik met mijn moeder naar Leeuwarden reisde. Vanuit Sint Jacobiparochie naar de stad. Nou, dat voelde groots, want in die tijd (ca. 1950) gingen echt niet veel kinderen uit dorp naar de stad. Met de LABO-bus heen en weer terug, onderweg een lauw kroketje etende.
Laatst reed ik vergezeld van echtgenote vanuit Oosterwolde Fr. naar Leeuwarden. Rijdend langs Garyp kruipt een lichte spanning in mijn lijf, steeds weer als ik er langs rijd, omdat mijn voorouders daar zijn geboren en getogen. Een mij dierbaar dorp op een zandrichel gelegen.
Bij het oude Huis van Bewaring sla ik linksaf en rij naar de parkeergarage onder het Zaailand , in centrum stad. Een lift brengt ons als het ware al in de hal van het Friesch Museum, waar medewerkers ons vanachter de balie een warm welkom heten. De dame en heer hebben veel plezier; ze zijn de dag kennelijk goed begonnen. Het is rustig in de hal; we zijn nog vroeg of..op tijd.
De trappen op naar boven, naar de zalen waar we genieten van prachtige schilderijen van zowel Christoffel als Kate Bisschop. Wel heel veel moois wordt ons aangeboden; ontroerende voorstellingen , die me diep ontroeren. Ik verdrink haast in al die indrukken die ik naar binnen slurp. Dezelfde gevoelens komen bij me op als die ik had bij het zien van Alma Tadema. ‘Op reis met Escher’ voelde anders, minder heftig ook. Zo ook de werken van Jentsje Popma; mooi en mild.
Na ons bezoek rijden we ontspannen en verwarmd naar huis. De ontroering en emotie blijven hangen, zo blijkt. Dat doet een bezoek aan het (Fries-) museum, zeggen echtgenote en ik tegen elkaar. Zo ontzettend waardevol voor ons!
merklap in de hoofdrol - monica, allingawier
Het hing al jaren bij ons in de woonkamer: Een oude vergeelde merklap in een bruin lijstje. Volgens mijn moeder was hij ooit geborduurd door haar tante Sara, die jong overleden was. Zeker wist mijn moeder het niet, ze had de merklap meegenomen uit de nalatenschap van haar moeder, mijn Beppe dus. Als je terug rekende zou de merklap inmiddels zo’n honderd jaar oud zijn.
Na het overlijden van mijn moeder verdween de merklap naar de logeerkamer van ons ouderlijk huis. Omdat ik zelf ook wel merklappen borduurde, intrigeerde het handwerkje mij. Toen ik tijdens de ziekte van mijn vader regelmatig op deze logeerkamer verbleef, besloot ik wat verder in de historie van de merklap te duiken.
Het bleek verrassend eenvoudig om een mail te sturen naar de conservator Mode en Textiel van het Fries Museum. Ik legde haar mijn vraag voor, stuurde een foto en gaf de mij bekende informatie over de mogelijke herkomst van het handwerk door. Tot mijn vreugde kreeg ik al heel snel een alleraardigste en uitgebreide mail terug. Op basis van de kenmerken van de motieven, het jaartal 1811 – iets wat mij nooit opgevallen was omdat het eerste cijfer bijna niet meer te lezen was - en de initialen M en K die de conservator gevonden had aan de hand van de foto, vermoedde zij dat de merklap veel ouder was. Zij was namelijk ook in mijn stamboom gedoken en gestuit op een bijzondere voornaam binnen mijn familie. In 1800 was ene Moetsche K. geboren en aangezien dit soort handwerkjes in de die tijd door meisjes van ongeveer elf jaar geborduurd werden, vond zij het heel aannemelijk dat de merklap door deze Moetsche was geborduurd. Initialen en jaartal kwamen immers overeen. Voor mij was deze ontdekking heel bijzonder. Ten eerste omdat de merklap dus al veel langer in de familie was dan wij hadden gedacht. Nog leuker was dat óók mijn eerste voornaam Moetsche luidt. Omdat ik in Holland woon, gebruik ik echter mijn tweede voornaam en zo had ik ook mijn email ondertekend.
Mijn over, over, overgrootmoeder Moetsche, die geboren was in 1800, kwam na haar huwelijk in 1825 te wonen in Allingawier. Bijna 200 jaar later kocht ik in het zelfde plaatsje mijn droomhuisje en vond er de liefde van mijn leven. De merklap is dankzij de informatie en kennis van het Fries Museum voor mij heel bijzonder geworden en veilig gesteld voor verder verval. Nu heeft het een ereplek in ons huis in Allingawier gekregen.
tentoonstellingen
bekijk hier onze huidige tentoonstellingen
objecten & verhalen
ontdek hier meer over onze rijke collectie
10 jaar nieuw fries museum
we blikken terug op een prachtig jubilieum
ook een museumverhaal delen?
Deel uw persoonlijke museumverhaal met ons via e-mail naar verhalen@friesmuseum.nl. Vergeet niet om uw naam, contactgegevens en eventuele foto's die bij het verhaal horen toe te voegen.